Gündüz yarısı yürürken karanlığı
Gece yürürken aydınlığı düşünmeye başlamıştı.
Uzakta doğmadan güneşi görüyordu gözlerinde
Ayakları götürmüyordu maviliklere
Bir bebek tazeliği düşledi ellerinde
Beş parmak buz tutmuş yüreği
Ay büyürken eriyordu
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
