Göz izi Şiiri - Dağlar Özügüç

Şafak gecenin en karanlık anıydı
Bizim topraklarda kadın duyguları
Şafağın da önünde uyanırdı
Gün onun ellerinden doğar
Yıkardı kederinden kararan karanlıkları
Güneş geç doğduğundan utanırdı
Haksızlığın hesaba çekildiği geceler
Merhamet bir münzevi yaşamı hatırlatırdı
Şimdi taş duvarlar arasına sıkışan
Küskün karanlıklarda bakir kaldı gözler
Bir göz izi görünse teninde bir an
Tan yeri ağarmadan yükselir hıçkırıklar
Yürek kaskatı kalır hisler mahsun
Bu ne yaman çelişkidir allahım
Bir anda her yan toz duman
Kalbi yalan vedası yalan
Büyür içinde sinsice bekleyen o zan
Teninine bir el değmesini geç bir tarafa
Bir başkasını düşündüyse eğer
Bu durum hikayenin bütünüyle bitmesine yeter