Komşunun külüne muhtaç,
Bir komşumuz varsa eğer
Doyurmadan uyumazdık
Karnımız tok, komşumuz aç.
Bu hallere düştük niye?
Pişirdiğimiz yemeği,
Komşumuza tattırırdık
Kokusu gitmiştir diye.
Kanaat eder doyardık.
Komşumuza vermek için,
Pişirdiğimiz çorbaya
Bir tas su fazla koyardık.
Tatlı- acı denilmezdi.
Komşudan gelen tabağın
İçersine bir şey konur
Geriye boş verilmezdi.
Görürse "göz hakkı" derdik.
Gördüğü bir yiyecekten
Gören kişiye verirdik.
Ya da göstermeden yerdik.
Yemek yerdik doymak için.
Şimdi herkes görsün diye
Önce resmini çekeriz.
Fotosunu koymak için.
Nurettin Sevim
Kayıt Tarihi : 24.10.2025 08:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!