Göz Gez Arpacık Şiiri - Umut Kuru

Göz Gez Arpacık

Sana güldüğümü görenler,
Üzüldüklerine üzüldüler.
Bir sabahın acıtan tenhasında,
Karanlığa gömüldüler.
Bu fikri doğuran ellerin miydi?
Gözlerinin mahkumiyeti miydi yoksa?
Belkide düşünebildin bu kez
Yetim çocukların aksine
Üşüyebildin...

Sana güldüm.
Çünkü hiç komik değildi yaptıkların.
İltimaslıydın.
Buruklaşmış değildin.
Vicdansızdın.
Bakakaldım ufka doğru...

Güldüm çünkü,
Ufkun arasında kaybolmadı kalibren,
Kaybolmadı gözün,
Kaybolmadı gezin,
Ve
Kaybolmadı ARPACIĞIN...

Çünkü
Senden sonra
’’KIRMIZI’’YI HİÇ SEVEMEDİM.

UMUT KURU