Göz fersiz, kalp hissizse yakınma ağla!

Ne zaman hüzünlensem
Sessizliğe çekilip
düşünmek için nefeslensem

Ruhun
nidasıyla irkilsem
Kalbi inşirahı umut etsem

Aşkın şevkiyle
hakikatte dirilip huzura erişsem

Ne kadar gamım varsa
İçimi burkan hicran olsa da
Sevdasıyla bütünleşsem

Ey Rabbim
Kalbim kal etmeye
Sinemde biriken kederi aşikar eylemeye
Cüret edemiyor
Sükun eyle

Ne dervişim
Ne hakkıyla kul olmayı bilirim
İlmine muhtaç acizim
Lütfeden sahibimsin

Nefsim
Ömrümü harap etti
İradem oysa benimdi
Akıl ve izan niçin ihmal edilmişti
Zafiyet içinde hederdim

Sabinin samimiyeti
İhsan için pak olan niyeti
Şevkin bağrından nükseder ümidi
Tıpkı vicdan gibi, en berrak su sanki

İzan hazansa
Kalp şevkten arileşen umutsa
Ruhun tıpkı sahissizler gibi huysuzsa
İhsana sarıl, irfana ram ol
Ülfetin ahenfinde bir renk olup nur ol

Korkma
En şedit zalimden bile
İblisin velisi olmaz
Nefsine esir olursan aşk kalbinde açmaz
Bahaneler asla seni kurtaramaz
Mizan aşk, hesapsız olmaz