Göz Eşiğim Şiiri - Cemil Çelik

Göz eşiğim
Gidince bulutların kederi sıra sıra
Dudaklarında iğneli bir hüzün seyirir.

Sel gibi geçer ömrün seneleri
Sisleri, birde siren sesleri
Senleri ve sensizleri
Gül dalının son güz yaprağında.

Göz eşiğim
Geceyi giyersin senki topuklarınca
Ay hüzünle tutuştur o an anca
Düşünüp günahlarını anlayınca
ağlarsın
Ve ağlar.

Güneşin terk ettiği yerin akşamındasın.
Tutun yıkık gönlümün duvarına
Günlüğümün son yaprak yaşamın dasın
Gözlerinde durağan deniz
Ağlar hiç mi hiç nedensiz.