01.01.0953 / Kahramanmaraş
Yağmur beni en unuttuğum yerden vuracakmış yine
Ellerimi avuçlarına almadığın o sokakları yürümediğim
Kalbime yalnızlık hastalıklarının dolduğu bu saatlerde
Çalmayan telefonların sesiyle konuştuğum sağır gecede
Uğultusu dinmeyen bir yolun kıyısındaki sessiz odamda
On beş katlı binanın yedinci katında yıldızsız karanlık
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta