Göz Dönümü Şiiri - Mustafa Demircioğlu 2

Yağmur beni en unuttuğum yerden vuracakmış yine
Ellerimi avuçlarına almadığın o sokakları yürümediğim
Kalbime yalnızlık hastalıklarının dolduğu bu saatlerde

Çalmayan telefonların sesiyle konuştuğum sağır gecede
Uğultusu dinmeyen bir yolun kıyısındaki sessiz odamda
On beş katlı binanın yedinci katında yıldızsız karanlık

Kendimi atsam diye düşünüyorum bazen balkondan
Nereye düşeceğimi merak ederek sabaha kadar yatakta
Kendi içime mi yoksa kendi dışıma mı diye, dönerek

Düşüncelerim damla damla döllüyor sonra o canavarı
Cama doğru gelen bir taş gibi korku veren isteğimi
Yarın sana gelmeyi, bu gece ölmeyeceksem.