Göz Şiiri - Zübeyir Yalçıntaş

Bir göz var ki, sorma, baygın, siyah
Hatta sor, sor anlatayım, satırlarca
Sayfalarca, ancak ne fark eder ki ha tek kelime
Ha binlerce satır, hiçbir kelime
Yetmez o gözleri anlatmaya

Karanlık, korkutucu, sanki sonsuz boşluk
Etrafını çepeçevre sarmış beyaz
İkisi arasında incecik sınır
Gökle yeri ayıran ufuk gibi

Kırpıldıkça değiyor birbirine
Alt ve üstteki kirpikler
Ve açılana kadar duruyor
Hayat, kısa bir ölüm gibi

Gökyüzündeki yıldızlardan daha parlak
İçi ıslanıyor, mutlulukta, hüzünde, acıda
Gözlerine iyi bak ey sevgili!
Çünkü ben o gözlerde seni gördüm