Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
göz vardır, baktığı her şeyi kavurup yakar
göz vardır, bakınca ibret nazarıyla bakar.
Adem UYSAL
ne yazılır usta yazan kalemin yanı başına tebrikler ustama tam puan listemde saygılar yürginize
Sözlerin anlatamadığını gözler susarak söyler... Kutluyorum sn Özcan. Kısa ve özlü şiire en güzel örnek şiirleriniz. Kutlarım...
'Göz vardır içine bakmak yasaklı,
Göz vardır içinde bir dünya saklı.'
Özeti budur,göz mana demek,dünya demek...
Tebrikler...
Şiir iki satır ama derç ettiği mana deryalar kadar.Sevginin başladığı,dünyaya açılan ilk kapı,varlıkla yokluğun görüldüğü ilk durak.Sevinç ve hüznün yaşandığı mübarek varlık.Duygu yüklü yüreğinizi kutluyorum.Tam puanla selamlıyorum.Bende şöyle demişim.
Güzel gözlerine baha biçemem…
Ben sevgiyi önce,gözde okurum,
Güzel gözlerine,paha biçemem,
Can öze nakşeder,aşkı dokurum,
…Güzel gözlerine,paha biçemem.
Sözden değerlidir,bir tek bakışı,
Kimseye benzemez,yürek yakışı,
Bahara çevirir en çetin kışı,
…Güzel gözlerine,paha biçemem.
Kelâmı gereksiz,çok şey anlatır,
Sevsin esirgemez,sevgi damlatır,
Duygular esirdir,kulak çınlatır,
…Güzel gözlerine,baha biçemem.
Öfkesi de sevgisi de destursuz,
Gergef gibi işler,aşkı kusursuz,
Sıkıyorsa haydi olma huzursuz,
…Güzel gözlerine,paha biçemem.
Gözleri ruhların aynası saydım,
Bir bakışın yetti,içimden yandım,
Hâlâ bilmiyorum nasıl dayandım,
…Güzel gözlerine,paha biçemem.
Yanmaya razıyım,kimse bakmasın,
Hayalimden düşlerimden çıkmasın,
Ceyhan’ın gönlünü,söyle yıkmasın,
…Güzel gözlerine,paha biçemem.
Çukurova/2012
Ozan Ceyhan
Yüreğinize sağlık kaleminiz daima su gibi durmadan aksın ilhamınız nehir olup çağlasın güzel yazan kaleminiz dilerim hiçbir taşa takılmasın kaleminizi ve sizi candan kutlarım Saygı ve sevgilerimle.+.+10
Göz vardır gönüğlden gönüle izli
Göz vardır içinde dünyalar gizli
Göz vardır sancırki bakışı bizli
Göz vardır mavisi mestan gibidir...tuvalinize yakıştı sanırım kardeşim. ***10***
Şiiri okuduğumda arkası dönük biri hakkında onun sadece kılık kıyafetiyle ilişkili olarak dışsal bazı şeyler söyleyebileceğimi; ama gözlerini gördüğüm biri için çok daha farklı ve içsel şeyler görebileceğimi düşündüm. Sevgili dost şair bize bunu hatırlatıyor adeta. Doğruyu görmek için gözlerine bak insanın. Onun yüreğini(sevgisini ya da öfkesini) bakışlarında göreceksin diyor şiir. Bana göre amacına ulaşmış koca bir şiirdi. Şairi kutluyorum.
Gönülden kutluyorum.saygılarımla+10
Gözler kalbin aynası oldukça sanırım ona yönelik şiirler hiç bitmeyecek. Kısa ve öz ve içten... Yürekten kutluyorum. Saygılar sevgiler ağabeyime...
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta