Göyneyir Şiiri - Sevinc Arzulu

Sevine bilmerem qefil yağışdan,
Bizi uzaq etdi elvan naxışdan.
Deyişik salmışam men ilk baxışdan,
Ayrılıq vüsala verib köyneyin.

Qaranlıq semadan nur asımı var,
Tez söndü ulduzlar, bir yasımı var,
Göresen şerikli mirasımı var,
Eh, böle bilmeyir yerle göy neyi?

Hesret öz kamını alınca qaçıb,
Araya qan-qada salınca qaçıb.
Ferehim kederin dalınca qaçıb,
Içimde sevincin yeri göyneyir.
03.04.2018