Goygoy Makamı Şiiri - Mustafa Kubur

Yazgı denen kayyuma devrediyorum
Müsâdir fikrî mahsulü
Uyanık değilim sancıyı
Görev zararı gösterecek kadar
Zevâhiri kurtarmak adına
Okumadan dosyasına göndererek
Bu hayatı yaşamak da var

Bir göl çözeceğim ahraz boynundan
Yeşilin yetebilmemiş ıraklığına
Ben varım diyene yer mi ola
Bol tütsülü yortuda
Kalabalık etmek istemem bayım
‘İhtiyarlara yer yok’ menzilde şefaatçi

Âmâ bir ocaktan aldığın el miydi yoksa
İçerimdeki temraya şifa olan
Samimi yanılgı denen son neslin hürmetine
Yiyecek aşımız -orijini önemsiz-

Bizim sana yetemememiz
Senin bize yetebilmenin güvencesi
Muhacir yanımı dölle
Dinsin ata yadigarı beylik telaşe
Bir barbar dirilt okşadığın kandan
Sulara yenilmiş nedimeler tümle

Kimdi beni adeta vergi dilimine iten
Çıldırma hakkımın saklı oluşunda mıydı
Kesintilerimin temyiz yolu
Ardı sıra sigara yaktıran neyse
Ona meftun olmamdan mıdır nedir
İlk aramada düşürdüğüm bir şeydi hezimet

Ancakla devam edip
İktidari fiille bitene hangi yara merhemdir
Geçtim benim elim değil
Yetkili organlar eliyle
Ensesi natural alınmış kentlerden
Sık bir nosyon, kabarık yerleri
Daha da kabartmaya
-Yayılmacı ülkün gereği-
Telekıza* laf yetiştirmenin
Haklı gururunu yaşa olmadı
Okeye dördüncü uman batık parlamenter

Merkez Camii müezzininin yatsı ezanıydı
Yüreğimdeki basili habire teşmil eden
Sakin olmanın mülkiyetle açıklanmadığı
İkametin dikey hareketlilikten
Uzak olduğu yerler benim barınağım

Tamamlanmamış bir şiirin
Verdiği ızdıraptı düpedüz yaşadığım

*Teyze dilinde telesekreter