Gövdeler Arası Şiiri - Naki Aydoğan

Gövdeler içinde doğdum sularda yıkandım.
Ellerden dökülen sularda gövdelerden aşağı.
Sesler duydum yavaş dokunuşlarla büyük bakışlarla.
Sonra gövdeler içinde bir gonca gül gibi yetiştim.

Dalımdan kendim koptum hafif ılık rüzgârlarla.
Bahçem annemdi akrabalarımdı ağaçlar, dallar.
Ve küçük küçük gövdelerle oynamaya başladım,
Çocukluğumla eğlenip eğlendirerek gövdelerimde.

Gövdeleri aştım gövdeler arası dağlara vardı bakışım.
Güneşle gördüm herkesi o parlak ışık saçan gök gözünü.
Bana güneşle bakıp ayla uyutmuşlar yıldızlı gecelerimle.
Kaşlara koştum derinden akan dereleri ve çayları dinledim.

Beni çağırıyorlardı. Dağlardan yankılanan nice seslerle bir imge.
Güneş bastırıyordu huşu içinde her şeyi ve ben oyuna dalıyordum.
Doluştukça oyunumuz çokluğumuz çocukluğumuzla akmaya başladı.
Sağa sola yukarı aşağı köyümüzün içinde bahçeli evleri ezberledim.

Artık biraz derken hemen büyüdüm kuzuların danaların peşinden.
Yamaçlarda bayırlarda derken çoban olup mal davar otlattım dağlarda.
Ve köyümü gördüm dağlardan dağlara karşı bakarken yakından uzağa.
Dağların arkasında önünde köyler vardı ya şu uzak dağların önü arkası,

Bir gün dede gövdemle giden beşiğe, arabaya bindik ve çok ev gördüm.
Evler içinde büyük evler yollar içinde geniş yollar ve taş beton harmanlar
Dedem hal burası dedi ve arabaya giden beşik deme dedi otobüs de dedi.
Okula yazıldım öğrendim her şeyi güneş aramızda öğretmenimizdi artık.

Bir adam geldi. Askerden gelmiş. Bana yakın bakıyor uzak duruyordu.
Babammış. Aklım ermişti yeniden bakıp öğrenip tanımaya başladım.
Annem anlatmıştı az çok dedem sormuş ebem öğütlemişti çokça babamı.
Çokça sınadı beni kendince azarladı azda olsa şımarttı. Ve bir gün göçtük.