Götürür Şiiri - Taştan Çıralar

İnsanın özdeki kimlik yapısı
Alır onu bir diyara götürür
Şahsına münhasır meçhûl kapısı
Bazen zarar bazen kâra götürür

Gelip geçmiş veya henüz sağ olan
Hanesinde zirve olan dağ olan
Önderlikte yeni baştan çağ olan
O beceri onu vara götürür

Yüreğinde duygu seli taşıyan
Bu coşkuyla gah yanan gah üşüyen
Yar olursa yarasını kaşıyan
Acı veren dost efkâra götürür

Buluşturur ozanlığı söz ile
Ciğer yakar sevda adlı köz ile
O vefasız bir gurur bir naz ile
Gülen yüzü çalar zara götürür

Aslı saldı Kerem’ini odlara
Leylâ Mecnun’unu çölde yadlara
Aşık lâyık mıydı garip adlara
Güldürmez bahtını kara götürür

Ya erkek aptaldır ya bayan kurnaz
Neden güzellerde devamlı var naz
Hep kış mı Taştan’a yok mu bahar yaz
Anlaşmak aşığı yara götürür