Götürün Beni... Şiiri - Seyfet Bozçalı

Savurdu rüzgarlar bir yerden ötekine
Uydum,sürüklendim nehirlerin akıntılarına
Kayboldum ben,kaybettim özümü,
Sonu olmayan bu kavga'da buldum kendimi....
Peşinde koşup durduğumuz mutluluk,
Yakalanmayan bir düşmüş,
Bunun çok geç farkına vardım.
Ama çok yoruldum....
Hayat.gösterdikçe acı yüzünü,
Düştüyüm çaresizliğime ağladım.
Sevinçlerime gülemedim.
Göz yaşlarım,acılarım oldu benim...
Hep ilacım oldu sabrım,tesellim
Bahar gördüm kış gibi,
Al götür beni buralardan yoruldum ben...
Götürün beni insan gibi
İnsanların diyarına....