Götür yanında... Şiiri - İsmail Uzun 2

Sessiz adımlarla geç sokakları...
Aşkımın izilerini taşıyan,
kareli taş yolları unuttuğumu sanma
sokaklar senin, yollar senin, gece lambalarıda senin olsun
Bıraktım sana ne varsa.
Aşkımın kırıntıları bana kalsada yeter,
İzlerini bulmak ümidindeyim olmadığın sokaklarda,
İzbe köşebaşlarına kurmuşum otağımı
bu şehrin bilki her köşe başında ben olacağım
her kapı açışında, her pencereye çıkışında
karşılamak istiyorum seni...
Ve şehrin hayaliyle arkadaşım artık...
Ey yar....
Sakın iz bırakma...
Kokunda kalmasın...
Sessiz adımlarla geç sokakları...

Yaşanmışlıklarını, göz yaşlarını, kurduğun hayalleride al yanına...
Bırak beni yalnızlıklara
Sokak köpeklerine yoldaş bırak beni, gece sarhoşlarıyla
Yolunu kaybetmiş bir gariban bil beni
Cami avluları yabancı değil ki bana,
Benim son durağım olacaklarını senden öncede biliyordum
ama bilmiyordumki senin peşinden gidilen yol olduğunu
Yok artık sana ne çiçek nede gül desem
ben bile inanmam
benki sevdiğimi sırtından asla vurmam,
Beyoğlu yokuşundan çıkmak hiç bu kadar zor olmamıştı sen varken,
artık yaşlanmışım sensizlikte her gün bir yıl
Yaşanmış hatıraların yavaş yavaş karardığı mertebedeyim
Halicin balıkçısı ahmedin yanında bir nefes sigara
sensizliğe ve sana kalan son vefa
Beni bana bırak ta git gidebildiğin kadar
ve hayallerimide götür yanında...
ta son durağa kadar...
Ta ki yalnız kalana ve hatta toprak olana kadar...
Yaşanmışlıklarını, göz yaşlarını, kurduğun hayalleride al yanına...