Götür Beni Su Şehrine Şiiri - Nurten Tarım

Duy suyun feryadını
Ağlasa da kimse görmez yaşını
Susmayı öğretemediğim rüzgar
Duy gül yüreğindeki bülbül feryadını
Duy ki gülsün kardelen
Ayaz dokunuşuna duvak taksın dağlar

Öyle bensin ki bedenimde ağlayan ter
Silinmemek için kendimi bıraktım sende
Şimdi sen gibi bende yalnızım
Hem de
Göz yaşım kadar yapayalnız

Gözlerimde uzarken yollar
Nefesimde soğuyor vuslat
Heyhat
Acım yakarken karanlıkları
Güneşi mi karşılıyor karanlığa serilen yıldızlar
Neden gün rengine dönmüyor
Yoksa yağmasını mı unuttu
Dilimde mevsimini unutmuş kelimeler
Yoksa bana tuzak mı kuruyor
Islak gecemde yosunlaşan düşler
Neden bulutsuz yağıyor bu yağmurlar

Duy suyun feryadını
Ağlasada kimse duymaz hıçkırığını
Suskundur yazgısı
Uykusuz gözlerine yazılmıştır ıslaklığı

Götür beni su şehrine
Dağ nefesinde esen rüzgar
Götür beni
Hasret çökmeden yüreğime
Gözyaşım gözlerimi terk etmeden
Dilimin ucunda yansın kelimeler