Götür Beni Kendi Zamanlarına

Birbirimizin yokluk zamanlarında dolaştık hep
Senin varlığında ben yoktum
Benim varlığımda sen
Hep başka iklimlerde aradık vuslatı
Ya yokluğun ateşiyle kavruldu
Dudaklarımızda heceler,
Ya da gözyaşlarımızla yıkandı geceler.
Dalgalar hep sessiz vurdu
İçimdeki sahipsiz ülkemin sahillerine.
Kumsallarımda hiç ayak izin olmadı.
Benim ülkemde hep fırtınalar koptu
Nefesini yakalayabilmek için.
Oysa sen başka zamanlardaydın.
Suları durulmuş ülkelerde aradın beni.
Bense kopkoyu karanlıklardan
Çekip getirdim kendi göklerime mehtabı
Yakamozlarında seyrettim yalnızlığımı.
Kaç kere karıştırıp yağmurlarıma
Fesleğen kokularını,
Akşamların eşiğinde seni bekledim.
Ömrümün karanlık uçurumlarından
Şafakları söküp başucuna getirdim.
Sen kendi ülkenin sularında kaybettin gemilerini
Ve hep başka iklimlerin yağmurlarında
Islattın yalnızlığını.
Mehtabı parçalayıp gömdün kendi karanlığına.
Sen gafletle dalarken karanlık uykularına
Farkına varamadın kirpiklerinin tutuştuğunun.
Bir elimde mehtap diğerinde şafak
Başucunda beklerken ben,
Sen hiç uyumadın benim gecelerimde
Ve hiç uyanmadın sabahlarımda.
Yorulduk artık bu zamansız arayışlardan
Ya sen gel benim zamanlarıma
Ya beni götür kendi zamanlarına.