Götür Beni Gittiğn Yere Şiiri - Hamit Atay

GÖTÜR BENİ GİTTİĞİN YERE

Götür beni gittiğin yere,
Bu sokaklar sensiz dar geliyor bana.
Adımların yankılanmıyor artık kaldırımlarda,
Ve her köşe, sensizliğin ta kendisi.

Bir bavul dolusu hayal bıraktın geride,
Toplayamadım, dağıldım…
Ne rüzgâr dinliyor içimdeki fırtınayı,
Ne de zaman sarıyor eksik kalan yanımı.

Götür beni gittiğin yere,
Varsın sonu bilinmez olsun…
Yeter ki gözlerin olsun pusulam,
Yeter ki sesin olsun geceme ninnî…

Ben buralarda kaldım ama sen oradasın,
Kalbinin götürdüğü o uzak diyardasın.
Kırgın mıyım?
Belki biraz…
Ama daha çok özlemişim seni…

Götür beni gittiğin yere,
Yüreğinden başka hiçbir yer sığınak değil bana.
Çünkü bu şehir sensiz
Sadece taş, beton ve sessizlikten ibaret.

Götür…
Karanlıksa da razıyım,
Yeter ki seninle olsun o yol.
Çünkü ben gideceğim yeri değil,
Kimle gideceğimi seçtim çoktan…

Hamit Atay