“Götür beni gittiğin yere”

Rüyadan tetik düştüm bırakıp gittiğin kurşun arası,aşk aralarında.
- Yaralı bir ceylanın ürkek koşmalarında sana vuruldum.
Yırtıcı bir atmacanın aşk atışmalarında sıcak özlemlerinin kuluçkasında gördüm kalakalışını.
-Kokunu özledim beyaz teninle özdeş bir anı özetleyen geleceğinle.
Hayıflarımın okyanuslarında keşkelerimin romanını yazdım göz yaşlarınla Mürekkebim yoktu, kalemim mimlenmişti yaralarına. Kendimi yazıyordum dizelerle seninle diz dizeleri. Yollarını gözlemek gözlerini gözlemek arasında kendime bir Arasat sundum. Yarin mahşer olmalı , yarın son olmalı .Gayrı sensizliğe dayanamıyorum. Can çekişen bir sevda değil benimki,can içre cana aşk katan bir sevdanın diliyim, sözsüz kalemiyim, isimsiz adresiyim.

Sabrımı yılan inlerine kadar indirgedim.Hazır zehirler aldım aşk ile panzehirin arasında. Seni eskisi kadar sevememek yeni ölümün adı oluyor. Oysa seni sevmek doğmaktı, büyümekti, yaşamaktı; ama şimdi kalışlarını kalımlar bile gömemiyor. Yüreğe gömülemeyen aşk zaten aşktan sayılmaz.Ben seni gömülü her yere gömdüm.
-Sensizliğinin karşıtını bulmadığım “YARALI “ anlar dehlizinde derinler ürettim.
-Ki beklemek uğruna yaşamak, yaşamak uğruna sevmenin kardeşi.
Bekleyerek yaşamak şatosunda ruhumu şeytana ütüledim.Bu yüzden arzularımda şelaleler akar. Bu yüzden bahar şenliklerimde enjekte olan yaşanmışlıklar beni sana getirmiyor gül yazmalım.
- Sana olan özlemimle kor yanışlar yaşıyorken, susarak ölüm tarihi yazamam.
-Duy beni hala seni sevmekten çok seviyorum.

- Özledim tenini,kokunu, nazlarını, azlarını,çoklarını, sözlerini, sallanışlarını en çok da … en çok da…. İşte orda duruyorum.
- Anlatamıyorum en çoğu.
-Kıyısı olan aşklara kaçtım,senin denizinden büyük okyanusa geçmek varken. Pınarların, çınarlarımı sulayacak kadar esrik,tutkulu ve güvenliydi. Berraktın.Köklerime kadar, özlerime kadar kaderin ederiydim. Ben olmuştun,benzer olmuştuk.
Aşk: Anlatılmaz ben'i taşımaktır bir ömür.O bende bin bir yok olmaktır.
Var olmaktır tutkunun mutluluğunda.İlk akan damla gibi akmaktır, ıslanmaktır hayata.
Var olmakla yok olmaya işlem olmaktır. Sevgiye terazi olurken, tartıda bütün duyguları sunmaktır. Aşk sevmeye taraf olmaktır aşk mizanım.

İşte bu yüzden ismine rastlamak için yazdığım aşk destanlarında kendi yüreğimin mitini bulma algısındayım.
- Sana değer mi?
Hayalimdeki halinle, gittiğin halin arasında ismin bütün hallerini yorumluyorum…
-Ben seni belirtim “i” ile ,ilgiyle, sözsüz silgiyle, silinmez ruh kalemiyle …
-Den halini , sevmek bana yakışmazdı… Öylesine uzaklayışını,öylesine benden ayrılışını hangi isim sonuna ekler ki ?
Bitip bitip yeniden yazılan, yeniden büyüyen , yeniden anlatılan Manas gibi, masallar gibi, Şehname gibi, daha çok gibi gibiler gibi özlemlerimde yazılıp durdun.

Hiç kimsenin çözemediği sevgilerin dilinde , dilimde senli bir manzum içinde felsefi imgeler uyurken, derinden bir anlam, serinden bir özlem, içinden bir kavuşma seni anlatır mı ki sözsüz güzelim.
-Bilinen gerçeklerden, cevapsız kalışlar türettim aşkın anlatılmaz ; ancak yaşanır iliğinden.
Sen, benimle, ben seninle aynı yürek olduğumuz varılış ve varoluş felsefesinde anlatamadığımız günlerin poetik aynasını bilir misin?
-Bilmene gerek de yok …

“Tek başına yalnız yapamam
Senin kokunu özlerim
Hep yollarını gözlerim
Götür beni gittiğin yere”