asıl ipe zangoç hayatıma
kulenin ihtiyar kuzgunlarını ürküt
kulenin ihtiyar kuzgunlarını uçur
onların da bir göğü kalmamış
kanatlarında ürküten körlüğün katranı
bildiğim tüm tekinlikleri örtüyor sesleri,
geldikleri karanlığı bilmiyor gece
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




insan ne yapsa doğruydu tamdı,
biz irfan dedik, onlar kuru veriye taptı
bütün pencereleri kapansın yüzüme günün
......
Görkemli bir şiir !
Sanki o kulenin tepesinde,zangocun ipine asıldığı devâsâ çanın hemen yamacında...
Aşağıya bırakmadan önce kendini Şair...Son bir kez ve canhıraş...
Şehre ve hayata dikleniyor aynı görkemli efelikle...
Hiçliğe ermenin şiiri...
Etkileyiciydi.
Kutluyorum Sayın Şair.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta