asıl ipe zangoç hayatıma
kulenin ihtiyar kuzgunlarını ürküt
kulenin ihtiyar kuzgunlarını uçur
onların da bir göğü kalmamış
kanatlarında ürküten körlüğün katranı
bildiğim tüm tekinlikleri örtüyor sesleri,
geldikleri karanlığı bilmiyor gece
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
insan ne yapsa doğruydu tamdı,
biz irfan dedik, onlar kuru veriye taptı
bütün pencereleri kapansın yüzüme günün
......
Görkemli bir şiir !
Sanki o kulenin tepesinde,zangocun ipine asıldığı devâsâ çanın hemen yamacında...
Aşağıya bırakmadan önce kendini Şair...Son bir kez ve canhıraş...
Şehre ve hayata dikleniyor aynı görkemli efelikle...
Hiçliğe ermenin şiiri...
Etkileyiciydi.
Kutluyorum Sayın Şair.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta