Gotik Peçe Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

asıl ipe zangoç hayatıma
kulenin ihtiyar kuzgunlarını ürküt
kulenin ihtiyar kuzgunlarını uçur
onların da bir göğü kalmamış
kanatlarında ürküten körlüğün katranı
bildiğim tüm tekinlikleri örtüyor sesleri,
geldikleri karanlığı bilmiyor gece
paramparça ve tekillikten uzak zamanda
doğdukları lime lime gölgeyi görmemiş güneş
öfkeli renkleri kurutulmuş kırlarda
uyumuşlar benim gibi sıcak bağrında
kan kaynayan derin kazanların
çocuk gülücüklerine dökülen katranların

eriyerek bir kar örtüsü gibi dinlenmek
kavrularak çöl gibi altında dövülmek
kalbime lanetle vuran kanatları onların
süzülür karanlıkta yankısı kuzgunların

asıl ipe zangoç hayatıma
kuzgunlar Poe ' ya selam götürsün
toplanınca dağların bütün destanı
tenimde lahitler sevinçle açılır
gerçeğin kaskatı ağırlığını çınlat
külçe külçe hikmeti düşür kalbin ortasına
çal koca çanını duyabilenlere doğru zangoç!
bütün yenilsin gürültüye yapışmış sessizliği
hayatın baş belası cıvık yapışkanlığı kurusun
arzunun soysuz yüzsüzlüğüne yaptığım maskeler
kendimi kandırmak için seçtiğim bütün benler
hepsi can versin sesine çanının zangoç

asıl ipe zangoç hayatıma
dursun bütün değirmenleri aklımın
ben destursuz öğütülmüş hasatım
her sabah ışığa labirentler çizildi zangoç
aşığın kalbine barkod vuruldu, satıldı
insan ne yapsa doğruydu tamdı,
biz irfan dedik, onlar kuru veriye taptı
bütün pencereleri kapansın yüzüme günün
elimin uğultusunu kurutsun çanının sesi
sessiz tutulup kalayım kuzgunların gagasında
ciğersiz kalıyor hayatın kokuşan nefesleri
sussun elim düşsün yakasından erdemin
çöküyor kaburgalı tonozları irfan evinin

asıl ipe zangoç
deli toprağı dünyanın artık
ne ekersen onu biçmezsin
dünyaya deli bir kefen biçtiler
bir görsen ne adil, ne aydınlık(!)

ağaçlarım dev gibi ve diken dolu
kuşlar yuva yapamaz ve meyvesiz
çiçeklerim karanlık ister ve arısız
ihtiyar kuzgunlarım olsun hayatsız
kafamın her daim genç göğünde
uğul uğul uçsunlar her zifir gece
çürümüş karanlığı çürük tutsunlar bana
sipsivri kayaların çırılçıplak yalnızlıkları
hiç durmasın, hiç durmadan öleyim
hiç susmasınlar son ölüme kadar sayayım.

asıl, asıl ipe zangoç
bu ses ile yıkansın kulenin gotik suratı
üstüne isyanım yazılmış beyaz sisleri
ince güzel bir peçe olsun örtünsün
gölgeli toprağımın bütün mezar taşları