Gösteriş Şiiri - Nurettin Sevim

İçi boş yürekler kibirle dolu.
Her şey vitrin için, her hali süsü.
Göze hitap eden iyi bilinir.
Gönül değil artık değer ölçüsü,

Bir sofrada bile yarış başlar hep.
Görünsün de yeter, gerçeği ne ki?
Gösteriş tutkusu sardı insanı.
Sadelik ayıptır bu çağda sanki.

Bir gün biter heves, söner her ışık.
Elbet kalpte yoksa samimiyetin,
Gerçek olan kalır, geçer görüntü.
Altın bile olsa yoktur kıymetin.

Görünsün diye döker servetini,
Unutur gönlünün gerçek zenginliğini.
Parlayınca sanır yücelir kendin,
Gösteriş söndürür kalbin derinliğini.