Gösterge Acısı Şiiri - Altuğ Güler

I

Yüklüce bir kamyon taşır sessizliğimizi
Arkasında koşan çocuklar yok
Durduğumuz yer tam da durulacak bir yer
Okuyalım, yiyelim, ölelim burada
Ama çocuklar yok, kimse yok

Böyle aydınlık bir yere oturmuşuz işte
Böyle de kimsesiz duruyoruz
Iki adım atsak, iş oluş eylem bildireceğiz
Atmıyoruz, sessiz sessiz duruyoruz
Sıkışmış bir sevginin patlayışına tanık oluyoruz

II

Patlamak uzayın her köşesine dokunmayı getirir
Bu patlamak susuz bir patlamak,
Önüne çıkan herşeyi içiverir

Yayılmaktan durulmaya geçerken bütün moleküllerim
Bu sefer şu üstümüzdeki bulut patlıyor
Saklanıp göç edip üstümüzde yarılıyor
Her bir damlası bile aşktan bu kadar sersemlemiş
Hepsi üstüme düşerken,
Seni gösteriyorum,
İbresi sona dayanmış bir göstergenin acısıyla

(Ankara, Mart 2006)