Rahmetin olmazsa halimiz ne olur daracık kabirde
Göz gözü görmez o korkulu karanlık yerde
Envai türlü mahlukun rızkı var bedenimizde
Ağlamamız lazım şimdiden acınacak halimize
İnsanlar zevk-ü sefa içinde düşünmüyorlar sonlarını
Dünya menfaati için hemen koparıyorlar bağlarını
Vermiyorlar mallarının farz olan zekatlarını
Hep israf ediyorlar değerlendirmiyorlar zamanlarını
Tapmışlar fani dünyanın görünmeyen gerçek yüzüne
Çok güveniyorlar hiç bitmeyecek gibi görünen ömürlerine
Şükrederdiler hemen başlarını kaldırıp baksaydılar gökyüzüne
Günlerini heder etmezlerdi çok da inanırlardı Resulullah’ın sözüne
Göster nurlu yüzünü seninle ziyalansınlar
Cehennemlik iken belki de cennetlik olsunlar
Görmezlerse Habibullah’ın yüzünü tutmazlarsa mübarek elini
Söylesene bu fani dünyada nasıl gülsün, nasıl mutlu olsunlar
Güneş ol doğ gönüllerine, aydınlat karanlık dünyalarını
Öyle bir sevda çektir ki anlatsınlar birbirlerine sevdalarını
Yavan ekmek gibi bile değildir sevdansız bu hayat
Güllendir neşelendir perişan olan dertli gönül bağlarını
06.02.2005
İbrahim Halil DemirKayıt Tarihi : 20.10.2005 14:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!