Görüyorum-5 Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

İçimiz başka, dışımız bir başka,
Tepeden tırnağa olmuşuz laşka,
Yok mu silkinip de gelecek aşka?
Zamanı çok daralmış görüyorum...

Hukuk, insan hakları, özgürlükler,
Buğulanmış, gözlerdeki gözlükler,
Sanki, boşuna yazılmış sözlükler,
Komple yamuk bir duruş görüyorum...

Ne va’dler, ne güzel sözler dinledik!
Bunlara kandıkça hep de inledik,
Sürekli hatamızı yeniledik,
Aklı, havada karış görüyorum...

Gümrüğe tabi aldığımız nefes,
Bitmiş, kalmamış içimizde heves,
Dünyamız olmuş koskocaman kafes,
Onu dahi pörsümüş görüyorum...

Dönen bu çarkın başında duranlar,
Sömürdükçe semirip kuduranlar,
Çıkmak isteyeni de durduranlar,
Kör gözlerini, dönmüş görüyorum...

Üstlerde sözüne sadık olanı,
Bırakıp da yalanı, ham dolanı,
Zulüm karşısında, çehresi solanı,
Nadiren, çok az; üç-beş görüyorum...

Cebime sığmıyor, azıcık param,
Bu paralarla, ben nerelere varam?
Dolar, bankada boşalır, ne duram?
Sistem, bana tebelleş görüyorum...

Âlemde çatacak yer aranıyor,
Umulmadık can ve yer taranıyor,
Sahi bunlar, kimlere yaranıyor
Barış içinde savaş görüyorum...

İnsanımın tablosu, budur işte!
Hiç hayır olur mu böyle gidişte?
Her yerde; içte-dışta, evde-işte,
Derin uykuya, yatmış görüyorum...

Kıpırdanıp canlanmalı kalkarak,
Karanlıklara meşale yakarak,
Etrafımıza iyice bakarak,
Dirilişi, çok yavaş görüyorum...