Görüyorum-4 Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

İşledikçe, günahlara alıştık,
İflas ettik, hâlbuki çok çalıştık,
Nefse uyup haramlara dalıştık,
Cehenneme, yöneliş görüyorum...

İnişi olmayan bir çıkıştayız,
İnenler var, onlara bakıştayız,
Yazı yaşıyoruz, güya kıştayız,
Önümüzü, hep yokuş görüyorum...

Dünya mı yıkılmış, umurunda mı?
“Asil kan” denilen, damarında mı? Uyanış, iblisin şamarında mı?
Ayarlarda, bir kayış görüyorum...

Ar damarı, çoktan çatlamış, akar,
Kimi ısınmak için orman yakar,
Kimi de yanan memlekete bakar,
Çoğu, ipi koparmış görüyorum...

El attığın dal, kırılırsa eğer,
Ne kadar çabalarsan, acep değer?
Ağacın kökü, yer üstünde meğer!
İşi, çıkmaza sokuş görüyorum...

Kıl beşi,salla başı,al maaşı! !
Yanarsa, beraberdir kuru-yaşı,
Bunca hastalığa, olmaz ki aşı!
Güvendiğimiz, maaş görüyorum...

İtile kakıla artık yorulduk,
Yalnız seçimden seçime sorulduk,
Şimdiden önümüzü göremez olduk,
Göz üstünde, şişen kaş görüyorum...

Rahmet yok, bereket yok çeşme kuru,
Mevcut sularımız, değildir duru,
Efkârlıyım, soru içinde soru,
Naçar gözlerde, hep yaş görüyorum...

Yetmez miydi, koca arz hepimize?
Bakıp da aynaya, şu tipimize?
Boncukları dizerek ipimize;
Beyhude bir yakarış görüyorum...

İyiliği emr, kötülüğü nehy; farz,
Fakat ne şarj, ne deşarj, ne de bir tarz!
Aslında bizimle kirlendi şu arz!
Hayır yok, şerde yarış görüyorum...