Görüyorum-3 Şiiri - Mehmet Fatih Kahraman2

Ayak bir yana çeker, bağımlı baş,
Az-çok dönen tekerin önünde taş,
Göz açık geçinen bizim vatandaş;
Aptal yerine konmuş, görüyorum...

Üreten, cezalandırılır; susar,
Abur-cubur yiyen sonunda kusar,
Belki bugün, kesip biçer ve asar,
Yarın da, biri der; çüş! Görüyorum...

Can, mal, din, nesil, akıl güveni yok!
Laik demokrasi serüveni çok!
İstediğin kadar başı kuma sok!
Arka, dışa fırlamış görüyorum...

Beyin, Hakk’dan başkası için gergef!
Taş atsan, üstüne sıçrıyor çirkef!
Nasıl varılır, bulanıkken hedef?
Merkepleri zırlamış görüyorum...

Kul, unutmuş yaptığı akitleri
O kadar çok ki, fikri sabitleri,
Taşları bağlı, memleket itleri,
Müslüman’a hırlamış görüyorum...

Nerdeyim, bu nasıl âlem? Dalayım!
Dalıp, payıma düşeni alayım!
Pek yapışmış, bırakmaz ki, salayım!
Uyanıkken, sanki düş görüyorum...

Gündüz yanıp, gece sönen yıldızlar(!)
Hani iğneler, nerde çuvaldızlar?
Parlayansa, makyaj olan yaldızlar!
İnsanlıkta, çok düşüş görüyorum...

Görünecek mahremiyet kalmadı,
Kimse, yaşanandan ibret almadı,
Şeytan, uşaklarını hiç salmadı,
Rağbettekini, fuhuş görüyorum...

Kalmadı ar, her şey âyan, yok hafi,
Hep yaşandığı gibi mümin, safi,
Doğrusu, bu kadar rezalet kâfi!
Bütün modayı, rüküş görüyorum...

Ürkütüyor, ahlâkî duyarsızlık,
Bu kadar pervasızlık, ayarsızlık,
Tez elden yok olasın vay arsızlık!
Bunu, edebi söküş görüyorum...