Görüşünce Şiiri - Toprak Ve Nehir

görüşünce görüşürüz
sabahı beklerken gözlerim titrek elllerle okşardım geçmişi
kapı gıcırtısında duyardım sesini
sokak lambasında çizerdim hayalini
yenemedim kendimi ezip geçemedim
görüşünce görüşürüz

garip bir his bu içimi kemiren
inceden inceye yiyip bitiren
bilemem hangi yüzden imdat diyemem
nedenki yuttuğum nefesi içimde hissedemem
görüşünce görüşürüz

beynimde dolaşırken birileri
biri gider kalır diğerleri
kaybolmuşken sigaramın dumanında
istemem bir tutam kül ol masamda
görüşünce görüşürüz

kanatlanıp uçarken tutamam düşlerinden
kokunsuz esen rüzgara yok demem
ne kendimi umutsuzluk kervanına katarım
nede silemem kapımdaki ayak izlerini
görüşünce görüşürüz