Beyaz atlasıyla örtüyor ilk kar çocukluk anılarımı
dört mevsimi bahar bir şiire yazmak istiyorum seni
atımın terkisine aldım umutları, acıları geçtim
atım dörtnal, sana geliyorum toz duman içinde.
Yollar, yeniden yaşamaktır kanamış bir günü
yeni bir ayrılığın başlangıcıdır indiğim her durak
nöbetçi bir askerin yorgun sesinde dirilir adın
tel örgüde bir tomurcuk patlar sen konuşurken.
Dönüşü olan bir ‘elveda’dır avuçlarına bıraktığım.
anılarımıza yaslanmasam yürüyemem Diyarbakır’da
kent yalanlarında düşleme beni, gül bahçesinde değilim
dışarıdayım/ ama soluğum tutsak, sesim sorguda.
Vuslatın gülleri düşüyor beton duvarlara
yeni bir sayfa açılmadan kapanıyor aşkın kitabı
hasret dilim dilim kıyılsa da kör zindanlarda
dışarıda bir bulut gibi kaynıyor hayat, uzat haydi ellerini.
Kayıt Tarihi : 7.9.2007 18:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ALIŞMAK AYRILIKLARA adlı kitabımdan... Şiirin hikayesi: Düşünce suçlusu sevgili içeridedir, tutsaktır... Dışarıdaki hayat da pek kolay değildir, ama her iki durumda da aslolan yaşamı sevmek ve üretici olmaktır... Hem aşkın toplumsal sorumluluğu da vardır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!