-Görürüm ki.. Şiiri - Kadri Atmaca

ey kalbimin fâsık gardiyanı
beni hücrene tıktıran o anı hangi anı
benim göz bebeğine çarpılma’m mı
yoksa o senin şuh endamına hapsolmam mı
sevgi mi yoksa
seni herkesten kıskanan bencilliğim mi

hiçlik yoğurur hiçi pişirir hiçi yer tüm yaşantın
ondandır sana uzanan el’i fark etmeyişim
neyi kavrayacaksın peki sen sonun da
hep ıraksın her türlü eşten ve dosttan
evinin yolunu da bulabilecek misin bari
acılar kayarken göz pınarlarından
görürüm ki
yalnızlığı kovalayıp duruyorsun dem dem
güzellikler içinden hüzünlerle bir bir kaçarken

her türden insanlık yüreğini yakıp da kavururken
göğsü döversin ya her iyi bir olguda
içinin her sız lamasında da var ya
bin bir hey hatları doğurursun
vicdanından onarılamaz pişmanlıklar dökülürken

hangi kibir gurur ve bencillikte sevgi görülmüştür ki
eçhel ile sohbet içinde de doğru bulunsun
kibrin kalbin de hoşgörü barınamaz ki
gönülleri okşayıp da hayır hasenat yapabilesin

her vakitte görürüm ki
aklın bir karış kalıyor havada
vefan da yok
emek de
nasıl dostluk ve güven duyulsun ki
sevgiden de yoksunsun
nasıl aşk-olsun ki
sen kol kanat da geremezsin
zira yalnızlığa ait bir mahkumsun

sakar vicdanlı yar
neden ki seni her çekiş imde çarparsın can duvarıma
hiç çıkmayacağın belli senin aşk yoluma
bari girmede şu koluma
kurttan kuzu nihayet ayrılmış desinler

ondandır
her çekilişimiz de sürekli birimizle çarpışmamız

zıt kutuplarız ya biz haliyle…

(16.05.2015) AZAP…