Görürsünüz Şiiri - Yavuz Doğan

- Yaktığınız kör ateş sönünce görürsünüz -

Aşağısı karanlık, sorma biraz üstü ne
Korkunuz uykunuza sinince görürsünüz.
Adaletin kılıcı boynunuzun üstüne
Zülfikâr’dan el alıp inince görürsünüz,
Terazi iki kefe, birinde hep biz varız
Yükünüz sırtınıza binince görürsünüz.

Kirli bir ütopyayla batsa da üzeriniz
Hep kendine yontsa da körelmiş keseriniz
Şimdilik Dünya sizin, gök sizin eseriniz
Boz bulanık yağmurlar dinince görürsünüz,
Yankısız kalmayacak intizarız, havarız
Yükünüz sırtınıza binince görürsünüz.

Kime kâr diye kalmış nefessiz tükettiği
Kimin yanına kalmış bugüne dek ettiği
Başına gelecekse herkesin hak ettiği
“Sıra size de geldi” denince görürsünüz,
Soyumuz belli bizim; Celali’yiz, Avar’ız
Yükünüz sırtınıza binince görürsünüz.

Emeğin haklı sesi duyulurken derinden
Mazlumun ahı ile oynarken yer yerinden
Nasırlı avuçları toprağın üzerinden
Göğe yükselip sizi yenince görürsünüz,
Biz onurla var olmuş emekten bir duvarız
Yükünüz sırtınıza binince görürsünüz;
Gün olup kahpe devran dönünce görürsünüz.