Yaşamanın zevki kalmadığını,
Yaşayanlar bir gün görür de anlar.
Gerçekte bir zevkin olmadığını,
Yanar mumlar gibi erir de anlar.
Kimi der, zevk yemek, kimi der içmek,
Kimi yaşamını özgürce seçmek.
Kimi sarhoş olup kendinden geçmek,
Kimi yalpa yalpa yürür de anlar.
Ölçülen ne varsa, belkide hepsi,
Toplasan bir kab'a doldurmaz tepsi.
Çok özgür ruhlarda boylar sa hapsi,
Vicdana hesabı verir de anlar.
Öyle de anlayan, böyle de anlar,
Anladikca eskir geçen zamanlar.
Sineyi doldurmaz zevk'e imanlar,
Zevk isteyen beden çürür de anlar.
Her zevkten aldığı lezzet mi nefis?
Anlamsız gerçeği şu azgın nefis.
Gün gelir yorulur, yapar teneffüs,
Durmuşoğlum ayak sürür de anlar.
Kayıt Tarihi : 1.10.2012 12:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Durmuş 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/01/gorurde-anlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!