Görür Görmez Aşk Şiiri - Murat Farz

Bir kış akşamıydı sana rastladığım, kalbime sızar gibi aktın.
İncecik bir kar tozu griye çeviriyordu simsiyah gökyüzünü.
Örtemiyordu buğday sarısı dalgalı saçlarını mavi beren.
Sımsıkı sarıyordu kolların bedenini, mantonun üzerinden.

Vitrin ışığı yansımıştı pırıl pırıl gözlerinden gözlerime.
O solgun, kırmızı tebessümün silmişti endişeyi yüreğimden.
Delicesine çarpmıştı kalbim elini tutmayı düşlediğimde.
Göğe doğru yükselmişti belli belirsiz umutlarım sevincimden.

Kim bilir nice kaldım öylece orada, hayallerimle baş başa;
Kaderlerimizin arasında varken en fazlasından iki adım.
Çalışırken seçmeye sözcükleri zihnimde, söylemek için sana,
Hayran hayran bakıyordun sen, simlerle süslü rugan ayakkabıya.

Kristal kar tanecikleri örtmeye başlamıştı artık kaldırımı.
Yürürken gelip geçen insanlar, dönüp dönüp bakıyorlardı sana.
Bir kıskançlık duygusu kaplamıştı nedensiz o zaman benliğimi.
Elleri kolları bağlı, çaresiz ve güçsüz hissetmiştim kendimi.

Yavaş yavaş çevirdin yüzünü, süzülür gibi döndün benden yana.
Sanki dokundu göz bebeklerimiz yine birbirlerine istekle.
İçimdeki ben dürtükledi, haykırdı: "Konuş be! İyi akşamlar de! "
Heyhat! Kıpırdamadı, açılmadı dudaklarım, sesim çıkamadı.

Durdun, bekledin bir süre; biraz oyalandın sebepsiz, bilmem neden.
Yürüdün, uzaklaşıp gittin en sonunda istemeyerek, mecburen.
Arkanda kaldı benimle sadece sokak lambasından çıkan gölgen,
Bir anı; yıllarca bellekte kalan ve bir hüzün; kalpten silinmeyen.

(Temmuz 2015, Bodrum)