Görür görmez. Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Görür görmez sevdim
Kadının birini.
Kahvenin en güzel tonu
İri gözlerini
Bir ressama ilham verecek
Narin ellerini.
Türbanın altından
Taassuba isyan eden
Gümrah saçlar
Gözgöze geldikçe ürküten
O esrarlı bakışlar.
Ne tektaş yüzük
Ne de alyans var parmağında.
Sorup öğrendim
Oda yalnızmış
Kendi tabiriyle evde kalmışmış.
Üzücü olan
Benden yirmi yıl sonra
Gelmesi dünyaya ve,
Hiç inanmasamda,
Kimseler beğenmemiş onu güya.
Birşeyler sormak istedim.
Amacım birkaç kelime konuşmak
Zayıf bir teselliyle
İlgisine tutunmak.
Zamansız bir deli rüzgar
Esti o anda.
Kendisine ben hamfendi dedim
O ise bana yalnızca "amca".
Sohbetimi sürdüremedim
Vedalaşıp uzaklaştım oradan
Ruhumun beni kandırdığı
Son gençlik serabında.