Aldığımız bir nefes,içtiğimiz yalnız su,
Biz doğmadan ölmüşüz inanmadım doğrusu..
Baktım yine uzadı, yine ekmek kuyruğu
Depreşiyor kalbimde yine vatan sevgisi...
Kimi dolarla oynar,kimi mark saya, saya..
“ Liramızın” değeri kalmadı ‘ki bu ayda
Kimi borsaya takmış,kimisi döviz derken
Vatandaşlar kendini doyuruyor rüyada...
Sözüm yalan değil,hakikatin ötesi...
Etilerde Bebekte eğlenir sosyetemiz..,
Fakirin kazanında kaynamaz sıcak yemek..
Zenginimiz otellerde yapar mutluluk dansı...
Zarar ediyor diye fabrikalar satılır
İşçim itiraz eder,sokaklara dökülür...
“Polisimin” başına ihalesi yıkılır,
Televizyonlarda bak ki,.. ne inciler dökülür..
Fethi’ yim neden yazdım,bunu bende bilemem
Komşum açsa inanın, ben doygunum diyemem,
Ben o ilacı içtim tadı ACI diyemem...
Vatandaş sancı çeker, vallahi söyleyemem...
1994/ NİSAN
Fethi TAŞKIN
Emekli Polis memuru
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla