Kapıdan içeriye girdim.Oda'da yalnızca bir kadın vardı. Yatağının içinden donuk bir şekilde bana doğru bir bakış fırlatarak boğuk bir sesle;
---Hızma, sızma, büzme diye seslendi.Buraya gelin çocuklarım.Emzirme vaktimiz şimdi
Diye söylendi.
Çok şaşırmış ve korkmuştum. Çünkü Oda'da bizlerden başka kimseler yoktu.Bu çocuklar nerdeydi ki? Ya da oda da hiç çocuk varmıydı?
Geri geri kapıya doğru gitmeye başladım ki
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla