Görünüm Şiiri - Mehmet Yardımcı

I
İki öküzün birlikte yardığı
Akçıl toprakta tek tek çizgiler

Evliyalara okunan dualarda üst üste
Yıllardır istenen aynı dilekler

Tekdüze bir yaşantı evlerde
Kızlarda gül suyu bir de çiçekler

İşte bu görünümde ufak ayrıntılarla
Giysileri bile aynı köylüler

II
Bir ter kokusu toprak kokusu urbalarda
Bir ağarmış asker resmi duvarda

Toprak testiler, bakır helkiler güğümler
Gelinler kızlar sıra sıra pınar başında

Bir ilkyaz akşamının ılıklığı
Bir gurbet türküsü ağızlarda

III
Köpük köpük sağılışı sütlerin
Sitil sitil yoğurt tutması kerpiç gibi

Bir yayığın başında Maviş Gelin
Ak ayrana kesmiş elleri

Bir temmuz sıcağında öğle üstü
Gecenin korkusuna silmek fenerleri

Bir büyük yarışa koşma eyleminde
İlkyazın umudu sarmış köyleri

IV
Eline ibrikle koşulur yiğidin Tırpan dönüşü
İlk dürtüsü olur uyanışın Horoz ötüşü

Kuşların sonra çıkar yaylıma
Kalabalık sürüsü

Bir bilinmez gizdir verilen köylerde
Anaların kızlarına öğüdü

V
Yol sıra iğde dalı
Koku yükü muştu yükü baharın

Bir badem çiçeğinde göz göz
Kaç kolu filizlenir yaprağın

Aç oğlanın eline verilen kömbe
En büyük hediyesi belki bayramın

Nasırlar / umutlar / yorgunluklar evrenine
Geleceği mutlak gibi güzel günlerin

VI
Ve yılkılığa koşulur kış ardı ilkin
Kuyruğa düşen atlar belki dirilir diye

Madımak, pancar ilkyaz otları pişer ocakta
Yelmik verilir gayrı küçüklerin eline

Gübreler çekilir kağnı kağnı
Yorgun bir ceset ulaşır ancak geceye

Bir yaz yorumu yapılsa tarafsız
Yorgunlukla umut adı verilir köylere

VII
Evler çorak toprakların üstünde uyuklayan
Açlığın / soğukluğun boz bir yıkıntısı

Yazın toprak / kışın buz çok bilinen yollarda
İlk büyük dürtü baharın kımıltısı

Çocuklar uyurken soğuk döşekte
Benizleri bakarsın tütün sarısı

Kevene koşulur bu yerlerde günü birlik
Zahre tükenince kış yarısı

VIII
Tarlaları çok bilir gözleri
Diker sürer evlek evlek

Dağları dolaşır davarları
Çobanlar ad kor yücelek

Azık haftanın beş gününde değişmez
Akşamdan konur işkefeyle çökelek

Kerpiç evlere kıran düştü mü bir kez
Ne varsa alıp gider / bunlar canlı diyerek

IX
Geceleri çok sesli uyunur
Dört dönümlük tarlanın yorgunluğundan

Gelincik çiçekleri donatır da her yanı
Çoğun habersiz yaşar o güzel kokusundan

Daha büyük umuda seğirtir durur
Güneşle birlikte umudu çavan

Güz ağzı bakarsın İbil’in Abbas’a
Umuttur usundan en hızlı uzaklaşan

X
Alışılmışın dışı şeyler görmen olanak dışı değil
Çoğu kez öküzleri adamlar çeker

Tütünler bin umudu yitirir bir gün
Karanlık çok sulu bir gecede götürür seller

En ağrılı sancıları dam evler duyarken
Tezeğin karanlık alevi ak düşe iteler

Köy köy bilinir ya Anadolu acısı
Yine bin umuda yüklenir geceler