Görünmezliğin Yorgunluğu

bir gün uyandı düşler,
gerçekliğiyle..
yanılgılarda ararken görünmezlerini,
buldu kendisini güneşle elele....

düşler,
rüzgarı savurduğunda güneşe,
gebeydi yağmurlarada...

geceler gündüzlerini aldatmalarda..

hüzünlerini bıraktı
yalnızlık kokan gecelerinde

düşler peşini bırakmadı,
hislerin aldanışlarında
korkular gözlerinde,yıldızlar
ona yağsada...

yorgun hislerin adımları
yavaşlarken bulutların üzerinde
ağarlaştı yorgunluklardaki hislerin
kalp atışlarıda...

yorgundu düşünceler,
atılan adımlar kadar.
yılların götürdükleriyle
ve gün su üstüne geldiğinde...

durmak zamanı ansızın sızdı
yüreğine
güneş,bulut,yağmur
ve rüzgarın eşliğinde....

üşümek zamanı değil,
yağmak istesede karlar,
güneşin yüreğine....

ansız gelişlerde, habersiz
hislerin gelgitlerinde...

ve istenmesede gerçekler;
yorgun hislerin
son gezginlerinde,
sana dokun,
seni, hisset sadece....

Lütfiye Yapar
2008 ekim,