Görünmez Zincirler Şiiri - Maruf Özülkü

Kupkuru çöldeyim seni düşlerim
İçimde yüzlerce nehir çağlıyor
Keyiften değildir bu gülüşlerim
Gözlerim kurudur gönlüm ağlıyor

Kalkıp yürümeli aşka düşerek
Kara gölgeleri kaldırmak gerek
Kamburun belası ağır müşterek
Ayrı ayrı düşmek yürek dağlıyor

Betondan mamuldur kirli mezarlar
Fıtratından kopan halkı azarlar
Övünürken cürmü bir bir yazarlar
Bir parça ihtiyat bizi bağlıyor

Başkasına bakma beklenen sensin
Kuşkular özürler bitsin tükensin
Sen ki bu vadide iksir içensin
Büyük bir heyecan çarkı yağlıyor

Kurut kör yılanın zehr-u fendini
Nasıl dağıttıysan topla kendini
Şu kitabı aç da yükselt bendini
Satırlar sadırda kuvvet sağlıyor

Arif ne söylesin herkes biliyor
Bile bile ram olup eğiliyor
Görünmez zincirler derdi siliyor
Ümitler yeni bir fasla bağlıyor.