Görünmez Parmaklıklar Şiiri - Mert Tedirgin

Kes bakalım kan var mı
Küflü damarlarımda
Mandal sesi geliyor
Durmaksızın kapımda
Bekliyor usanmıyor
Yok hayır vazgeçmiyor
Beynimi kemiriyor
Bir gıcırtı ansızın
Sesimi de duyamam
Belki çıkmaz bilemem
Denemeye korkarım
Kendimi aldatırım
Işıklar yanıp söner
Biri deliye döner
Sanki benim o hain
Yabancı kalmış hâlim
Unutkan benliğime
Düşünürüm ne diye
Bu ses terk etmez beni
Sever mi ki içimi
Ve bilir mi yerini
Kırılgan tellerimin
Sorarım ellerinin
Yanık yerleri neden
Öpüldü önce benden
Ve aklıma sen geldin
Aşkı bilmezsin dedin
Çekinmeden yüzüme
Güvenmedin sözüme
Terk ettin beni böyle
Bari hatamı söyle
Ama suskunluk sarar
Bilmeyen çare arar
Muhakkak sebep var der
Aniden o ses gider
Işıklar da durulur
Bin bir sual sorulur
Ne işim vardı benim
Neredesin bedenim
Ruhum burada değil
Onun önünde eğil
Çünkü o pek asildir
Hiç de kibir değildir
Gerçeğe ayna tutmak
Ansızın aydınlanmak
Denir buna daha çok
Pek fazla nedenim yok
Yaşamaya yazgımı
Seçtiğim yollarımı
Tarif etmek isterim
Gelmeseydim hiç derim
Bu yolların başına
Bütün çabam boşuna
Bir vakit dostum vardı
Belki de dostlarımdı
Usulca yok oldular
Hislerimi aldılar
Söylemeden gittiler
Acep ne düşündüler
Birer kahve içerdik
Nasıl da geçti derdik
Onca yıl sezdirmeden
Senin benim demeden
Ne varsa paylaşırdık
Yükümüzü taşırdık
Yorulmayalım diye
Sayılır mı hediye
Dostluk insanoğluna
Kardeşinin yoluna
Öldüren var kendini
Çok mu büyüttüm seni
İşte yine başlıyor
Çığlıklar yükseliyor
Ner'den geliyor bu ses
Unutmuştum bir nefes
Alamıyorum inan
Yüreğimdir o yanan
Gördüğün karanlıkta
Işıklar saçılmakta
Etrafa bu yangından
Tekrarlıyor durmadan
Canımı çok yakıyor
Ne gördüğünü bilmem
Defol git bur'dan demem
Kâbus olsun isterim
Uyanayım isterim
Bedenim o talihsiz
Ruhu bulsun isterim.