Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Necip Fazıl üslubunda bir şiir. kutlarım. selam ve sevgilerimle. hayırlı ramazanlar sevgili kardeşim.
Kader denilen görünmezin yazgısı
Kâğıtsız, mürekkepsiz tuhaf kalemler
Kendini gösteren hayatın aynası
Baktığında maziyi yazmış asık çehreler
yüreginize saglık efenedim güzel dizlerdi kaleminize saglık saygılaırmla
Zaman sehere doğru akarken
Zihnimde canlanmış düşünceler
Gözlerim yorulmuş uykuyu ararken
İrademe vurulmuş görünmez kelepçeler
*******************************************
Güzel bir şiirdi...Emeğinize ve sevginin dolu dolu olduğu o duyarlı güzel yüreğinize sağlık şairim..
Saygılarımla...
Hüseyin Çubuk
Kader denilen görünmezin yazgısı
Kâğıtsız, mürekkepsiz tuhaf kalemler
Kendini gösteren hayatın aynası
Baktığında maziyi yazmış asık çehreler
Her bakışımda aynaya sanırdım gördüm yüzümü
O bulaşmış kirler silinmemiş anladım hüznümü!..
(25.08.2009 23:00-Konya)
Arif Tatar
Güzel şiiriniz için kutlarım... 10 puan... Antolojime... Sevgiyle...
Kader denilen görünmezin yazgısı
Kâğıtsız, mürekkepsiz tuhaf kalemler
Kendini gösteren hayatın aynası
Baktığında maziyi yazmış asık çehreler
Her bakışımda aynaya sanırdım gördüm yüzümü
O bulaşmış kirler silinmemiş anladım hüznümü!..
(25.08.2009 23:00-Konya)
Arif Tatar
Güzel şiiriniz için kutlarım... 10 puan... Antolojime... Sevgiyle...
Kader denilen görünmezin yazgısı
Kâğıtsız, mürekkepsiz tuhaf kalemler
Kendini gösteren hayatın aynası
Baktığında maziyi yazmış asık çehreler
Oldukça etkili mısralar, harika olmuş, bu güzel eseri yazan şaireyi kutlarım..Güneri Yıldız
'Kadere iman edip teslim olan kederden emin olur' Hadis. Cevap veremiyeceğimiz o kadar çok soru var ki, ve irademiz dışında bizi yöneten kader. Görünmez Kelepçeler, çok güzel ve düşündürücü. Kutlarım.
Birol Hepgüler.
Mekânın, kâinatın belirsiz rengi
Flu rengiyle uyumlu kara gölgeler
Ruhumla aklımın karmaşık ahengi
Umudumla arama çekilmiş perdeler.
Duygu ve anlam yüklü güzel bir çalışma ,sizi ve kaleminizi Tam puanla kutluyorum.Saygı ve sevgiyle kalın.
Hikmet Yurdaer
GIRTLAK YIRTSAN, BAĞIRSAN DA
ÇARE ETMEZ DİLEÇELER
İMDAT EDİP, ÇAĞIRSAN DA
SÜPER GÜÇLER, BACAK ÇELER
PIRANGADIR KELEPÇELER!
GÜCÜMÜZÜ, BİLSİN DİYE
BİRİLERİ GÜLSÜN DİYE
KİM OLURSA ,ÖLSÜN DİYE
VARSIN YANSIN, HALEPÇE'LER
PRANGADIR KELEPÇELER!
DÜZEN BOZMAK, TEK ŞERLİKTİR
ESAS HEDEF, CAZGIRLIKTIR
GÜYA SEBEP ÖZGÜRLÜKTÜR
MAZERETSİZ GEREKÇELER
PRANGADIR KELEPÇELER
Necati Ocakcı
Kelepçeler deyince birden Halapçeler aklıma geldi.
Yazdım ben de.
Şiirinle ilgisi olmayabilir ama,
Sonuna kadar okudum.
Çok güzel olmuş,
Tebriklerimle.
Umutla araya giren perdeler,
İradeye vurulan görünmez kelepçeler,
Ne güzel deyimler.
Bunlar şiiri ayakta tutam şeyler olsa gerek.
Selâm ve sevgilerimle,
Tam puan benden size.
Necati Ocakcı
Antalya
Kader denilen görünmez yazı,
Kader denilen görünmezin yazgısı
Kâğıtsız, mürekkepsiz tuhaf kalemler
Kendini gösteren hayatın aynası
Baktığında maziyi yazmış asık çehreler
Çok güzel bir şiir okudum.Yüreğinize sağlık efendim.Saygı ile
Bu şiir ile ilgili 37 tane yorum bulunmakta