İnsanlar görüyorum
Çocuklarına gürleyen
Kadınlarını döven
İnsanlar görüyorum
Güzelliklerine sevinen
Gözlerindeki ışıltıyı kaybeden
İnsanlar görüyorum
Köşedeki beş kuruşu gören
Sapsarı dolunayı fark dahi etmeyen
İnsanlar görüyorum
Kötülükle beslenen
Doymak bilmeyen
İnsanlar görüyorum
İnsanım diye övünen
Göstermelik üzülen
İnsanlar görüyorum
"Bir ev, bir araba; başka istemem!" diyen
Bu yolda ruhunu veren
En kötüsü de
İnsanlar görüyorum
İnsanlığını kaybeden
Hâlâ mutluluktan söz edebilen
"İnsan bundan çok daha fazlası," diyorum
Kafamı kaldırmam yetiyor
"Belki de fazlasıydı," gülüyorum
Umudum yetişiyor
"Göreceksiniz, iyilik kazanacak!" diyebiliyorum
Yüzümde acıklı bir gülümseme
Yokuştan yukarı ilerliyorum
Görünmeyen güzel insanlar da var
Hissedebiliyorum
Sadece göremiyorum
Neredeler hiç bilmiyorum
Kayıt Tarihi : 2.9.2020 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında bu kadar karamsar bir şiir yazmak istememiştim ama şiir kendini oraya çekti, kurtaramadım.
"Bir ev, bir araba; başka istemem!" diyen
Bu yolda ruhunu veren
İnsanların durumu bu hep dünya için sonsuz bir hayat var ölmeyecekler gibi
Bir birini üzüp kırıp kavga gürültü böyle insanların halları tebrik ederim
Anlamlı bir şiirdi kalemine sağlık selamlar
Teşekkür ederim, selamlar size de.
TÜM YORUMLAR (1)