Görünmez Güç Şiiri - Halit Korkmaz

Kehkeşân puslu bir yol ışıklardan ibaret,
Elli milyon yıl gerek sütünden içmek için,
Evrende en büyük güç insandan alır gayret,
Akıl ve parmak örer tezgâh övünür niçin.

Güneşin, galaksinin, kozmik tozun zerresi;
Çapı, hacmi, kütlesi; rakımı iç içedir!
Katları olsa bile hesaplandı kerresi,
Kılı kırk yaran akıl ibretin peşindedir.

Nefsini şoför yapma yolların tutuklanır,
Düşünmeyi bırakan dinli dinsiz sapıklar,
Gönülde bunca yara tedricen kabuklanır,
Çilehanede ölsen mevtini ilim paklar.

Kur’an’ın zihin yaran taakkulde hazları,
Akıl içinde akıl, can içinde canlar var!
Kendinden daha hızlı çalışan cihazları,
İnsan aklı üretir, kadim laboratuvar.

Onlarca metal parça saat oldu köşede,
Onu muktedir kılan içindeki pildedir,
Tabuta tahta olan ağaç hangi meşede,
Evreni çalıştıran güç acaba kimdedir.