Görünmez Ellerde Tutsak Gibiyim

bu gece başka bir karanlık
yüreğimde anlamsız bir sıkıntı
boğuluyorum
görünmez ellerde tutsak gibiyim
etrafımda çakal sürüsü
hava da ölüm kokuyor gardaş
köyüme giden patikadayım
yürüyorum sesiz adımlarla
gök gürlüyor
hissediyorum,bacımın gözyaşları
yağmur olmuş üzerime yağıyor inceden inceye
rüzgar yanaklarımı okşuyor
burnumda yavuklumun kokusu
sırtımda bir yangı
gösüm acıyor nefes alamıyorum
neden dudaklarımın kıyısından kan sızıyor
dizlerim bükülüyor yürüyemiyorum
hayır şimdi değil yürümem gerek
gitmeliyim köyüme daha
bacımın kuşağını bağlıyacağım
haydi durma gir koluma gardaş
koyma beni bu dağ başında
ölüm almasın beni zamansız kollarına
bilirsin Türkmenem,Sivaslıyam
yakışmaz bana bir kahpenin kurşunuyla ölmek
düğün gününde, bacıma ağıtlar yaktırıp
kanlı gözyaşları döktürürsem
ruhum mahşere kadar azap çeker
hava çok mu soğuk,ellerim üşüyor
gardaş,neden toprak kırmızı
neden gökyüzü kızıla boyandı
neden göz kapaklarım ağırlaşıyor
kızıllığın orta yerinde
anamın nur yüzü,gülümsüyor
çağırma anam gelemem yanına
daha vakit gelmedi…
gardaş bak gökyüzü sustu
yağmur dindi
vakiti gelmedi desemde
ecel açmış kollarını çağırıyor
vakit tamam
söyleyin bacıma
bükmesin ceylan boynunu
asmasın melek yüzünü
akmasın zeytin gözlerinden yaşlar
dargın gözlerle bakmasın yollarıma
uydurun birşeyler
ne bileyim çok uzaklara
gitti deyin,söyleyin birşeyler
bilmesin mutlu gününde öldüğümü…

19.12.2011/İzmir