Görünmez Bağlar Şiiri - Burcu Şimay

Kimi sevsem bu sevdayla yarışacağına benimle yarışıyor
Kim beni sevse bu sevgiden önce kendi yaralarını sarıyor
Sevgi çağırıyor korku itiyor çemberin dışına dışına...
Nereye gitsem oraya benden önce anılarım gidiyor
Nereden dönsem orada küskünlüğüm kalıyor
Her yer öylesine sessiz ve ıssız ki
Sanki insanlar bu sessizliği saklamak için habire konuşuyor
Güçsüz düşmüş inancım aşkımı ne kadar kirletsede
Bir el durmadan yıkayıp temizliyor sanki
Kendimle o kadar meşgulüm ki
Biraz geç fark ediyorum çevremde olan biteni
Uzaklara baksamda hayretle ve acıyla aydınlanmış yüzünü görüyorum
Yaşadığımız ne kadar acı olsada
Biz habire konuşuyoruz gizlemek için
Sürekli birbirimizden ne kadar farklı olduğumuzu düşünüyoruz
Aslında birbirimize okadar benziyoruz ki
Birbirimize ne denli görünmez bağlarla bağlandığımızı bir bilsek
Herşey o kadar kolaylaşacak ki
Ama biz o bağları hiç görmedik
Ya da görmezden geldik