Görünmeyen Yanım Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Bir soluk hissettim
Soğuktu.
Her şey,
Hayatın olmadığı
İzbe bir köşede başladı.
Neden orada olduğumu,
Nereden,
Hangi yoldan geldliğimi
Hatırlamıyordum.
Gölgeler vardı,
Karanlığa sinmiş
Beni bekliyorlardı.
Korkuyordum.
İçlerinden biri
"Ruhunu yitiren vücudun
Gölgeler örter üstünü
Bu yüzden serindidir
Selvilerin gölgesi.
Yalnız uyuyanlara
Şarkılar söyler orada kuşlar"
Diye seslendi bana
Soluğu soğuk,
Kendi görünmezdi.
Bu benim gölgem olmalı
Diye düşündüm ilk önce.
Söyleyecek söz bulamadım.
Çaresizdim.
Kaderime doğru yürüyünce,
Görünür oldu hemen
Görünmeyen yanım.
Uyumuşum.
Uyandığımda,
"Çekireğidir umutsuzluk umudun"
Diye fısıldayarak
Işığa koşan
Gölgeller göründü bana.