Görünmeyen Gönlümde Şiiri - Mehmet Tekmen

Daha dün sohbetteydi,yüzünde gülümseme.
Çok önemli diyordu,mânâyı özümseme.
Kulak verip dinledim,dinledim usanmadım.
Yıllar ne çabuk geçti,bitti zaman anmadan.

Neden en sona kaldım,mükafat mı ceza mı.
Takdiri yüce yerden,verilmiş bir eza mı.
Düşünmek doğru değil,ağır dünyaya göre.
Toplumda yoktur böyle; zalim,tasavvur,töre.

Kolay geçmedi zaman,meşakkatlerle dolu.
Asla belli olmazdı,nasıldır sağı solu.
Gündüzler sanki gece,geceler birer kâbus.
Bağlanmışız hayata,olmuşuz sanki mahbus.

Pırangalar altında,inleyen aciz beden.
Kötü,kendi içinde; acıya oldu neden.
Esse serin bir rüzgar,nefesler tazelenir.
Ruhlardaki heyecan,umutlar yenilenir.

Toprak öz,asıl unsur; sabırla bekler bizi.
Görmez misin kabirler,toprakta dizi dizi.
Sessizce bir âlemin,haberini verirler.
İçlerinde insanlar,birer birer erirler.

Daha dün sohbetinde,ölümü hatırlattı.
Herkese güzellikle,o âlemi anlattı.
Göz yaşları o anda,toprakla buluştular.
Tüm kalpler çırpınarak,havaya uçuştular.

Ne kaldı yer yüzünde,hayallerin külleri.
Toz olmuş gördüm orda,gönüllerin gülleri.
Anlatmak gerekir mi,sonsuz boşluk önümde.
Sade bir umut kaldı,görünmeyen gönlümde.