Görünmeyen Fon Şiiri - Nazif Ünsal

Biz çizeriz panoramayı,
Çizdiğimizi unutur,
Hayran olur veya nefret ederiz,
Bir başkası çizmişcesine;
Tüm çizdiklerimizi nötürleyen,
Arka fondan habersiz.

Kimi ağlar, kimi güler;
Sonunda kim güler, kim ağlar?
Bu anına gülüp ağlama,
Mutluluk mutsuzluğa,
Mutsuzluk mutluluğa gebe.

Ey şarmıta nefs-i emmare,
Bizlerin başına belasın.
Def olasıca yalan Dünya,
Hey hat! gerçek Dünya'ya gebe.