Solgun benziyle resim çerçevesinin
Arka yüzünde görünen adam,
Kalbinin boşluklarında saklıyordu
Dalgınlığına esir düşmüş siluetini…
Görünen evrende sanki sadece
Yüzeyde kalmış tuhaf bir boşluktu,
Zamanın derinliklerinde kaybolmuş
Uçsuz bucaksız bir boşluk…
Sevgisizlik pınarından beslenmiş
Damarlarında ise hiç dinginleşmeyen,
Renksiz koyu bir hayat akıyordu
Sessizce durmadan ve derinden…
Acının yırttığı derin yarıklar oluşmuştu
Artık olmayan bitap yüzünde,
Kalbi fırtınaların zorla getirdiği
Buğulu kanı pompalıyordu durmadan.
Çabalarının parçalandığı yerde
Bir bir arandı durdu sabrının ucunda,
Bin bir itinayla tek tek topladı
Semaya dağılan yüzünün parçalarını…
Işığın bulanık yansımasıydı muhtemelen
Renk cümbüşünde gördüğü izler,
Topladı yıldızlarını karanlık gökyüzünün
Sessizce yine uzandığı yerden…
Kayıt Tarihi : 19.10.2018 15:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum
Kutlarım.
Selam ve saygılarımla.
selam alindı
baş üzre konuldu
sihir beğenildi .
aslinda cok guzel cagrisimlar biraktı dimagimda ..kendi dayatan bir niteligi haiz ..saklayip saklayıp kırilan ,solan ,ordz burda bir kitabin arasindan dusuverip bizi afallatan cok kıymetli ,hitabinda ve derecesinde en nihayet kendi kendisine kaybolan yilbasi kartpostallarının ...hem başlayip hem bitiren fenalıgı durmus siirinizde .
Gorunmeyen adam oyle de gorunmek istiyor ...fakat bulunmak istemiyorsa ortalikta olacak !
"Kalbinin boşluklarında saklıyordu
Dalgınlığına esir düşmüş siluetini…"
bu siir bana oyle geliyor ki Sevgili Dost , size kendisini tekrar be tekrar yazdırmak isteyecek.
Mesut Özbek
TÜM YORUMLAR (24)